Padaczkę zwykliśmy kojarzyć z napadem drgawkowym. Tymczasem objawy padaczkowe mogą przybierać najróżniejsze formy. Począwszy od zmian zachowania, po stan „zawieszenia” i wpatrzenia się w jeden punkt. Każda padaczka jest wynikiem nieprawidłowych wyładowań w ognisku padaczkowym zlokalizowanym w danym obszarze mózgu i każdy rodzaj padaczki wymaga leczenia. Również te, których napady na pierwszy rzut oka wydają się być niegroźne...
 
Objawy padaczki nieświadomości
 
Choroba rozpoczyna się u dzieci w wieku 4-12 lat. W padaczce nieświadomości wyładowania elektryczne powodują utratę świadomości, co wygląda tak, jakby dziecko na chwile traciło kontakt z otoczeniem. Zastyga w bezruchu, jednak nie upada. Rodzice odbierają taki napad jako „zagapienie się” dziecka. Czasem widoczne są automatyzmy jak ruchy żucia, czy też wywijanie gałek ocznych lub ruchy powiek. Nie obserwuje się drgawek, a dziecko po chwili „wraca” i kontynuuje przerwane przez napad zajęcie lub zabawę.
 
Napad nieświadomości trwa krótko, bo około kilkunastu sekund. Chory ich nie pamięta. Podczas napadu nie reaguje na wołanie itp. Trzeba też wiedzieć, że  w około 30-50% przypadków padaczki nieświadomości dołączają się też uogólnione napady toniczno-kloniczne.
 
Niebezpieczeństwem w padaczce nieświadomości jest doświadczanie wielu napadów w ciągu dnia. Utrudniają one funkcjonowanie bio-psycho-społeczne. Stanowią też zagrożenie podczas oddawania się rozrywkom, takim jak pływanie w basenie (utopienie), gotowanie (oparzenie). Chorzy mają trudności ze skupieniem się, myśleniem i pamięcią (luki). Jednak większość dzieci nie wykazuje zaburzeń rozwoju neurologicznego i umysłowego. W zapisie EEG podczas napadu występują obustronne iglice o częstotliwości 3Hz.
 
 
Możliwości leczenia
 
Pomimo, że napady nieświadomości wyglądają niegroźnie i są uznawane za padaczkę o lekkim nasileniu, wymagana jest farmakoterapia. Stosowany jest zwykle etosuksymid z kwasem walproinowym. Gdy do napadów nieświadomości dołączą się napady uogólnione toniczno-kloniczne, zaleca się wdrożenie lamotryginy i kwasu walproinowego . W napadach pierwotnie uogólnionych – topiramat, zonisamid i lewetiracetam. Nieleczone napady nieświadomości mogą występować setki razy dziennie. Warto wiedzieć, że napady te nierzadko ustępują w okresie dojrzewania, ale czasem też trwają do okresu dorosłości.
 

Sytuacjami niepokojącymi u dziecka lub nastolatka z napadami nieświadomości są zmiany w nasileniu objawów padaczki, jak np.:
 

- wydłużenie się czasu nieświadomości,

- dodatkowe objawy i zachowania towarzyszące napadom,

- pojawienie się innych rodzajów napadów np. toniczono-klonicznych.

 
Wtedy niezwłocznie należy udać się z dzieckiem do neurologa. Na własną rękę nie wolno  modyfikować dawek leków. U lekarza trzeba dokładnie zreferować co się działo, co poprzedziło wystąpienie nietypowego objawu i jak dziecko czuło lub zachowywało się bezpośrednio po napadzie.